مردی از دست روزگار سخت مینالید،پیش استادی رفت وبرای رفع غم و رنج خود راهی خواست.استاد لیوان آب نمکی به خورد او داد واز مزه اش پرسید. آن مرد آب را از دهانش بیرون ریخت و گفت:خیلی شور وغیر قابل تحمل است. استاد وی را کنار دریا برد وبه وی گفت:همان قدر آب بنوش،آن مرد نوشید،سپس استاد از مزاش پرسید؟ مرد گفت:خوب است ومیتوان تحمل کرد. استاد گفت شوری آب همان سختی های زندگی است.شوری این دو آب یکی است ،ولی ظرفشان متفاوت بود.سختی ورنج دنیا همیشه ثابت است واین ظرفیت ماست که مزه آن را تعیین میکند.پس وقتی که در رنج هستی،بهترین کار بالا بردن ظرفیت ودرک خود مسائل است...
برچسب‌ها: