|
عاشورایی میمانیم
farshad.farhad
| ||
|
لينک دوستان
|
ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕﻫﺎﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ، ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﯼ ﺩﺭ ﺗﺨﺖ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﻣﻦ ﻣﻨﺎﻗﺸﻪﯼ ﺑﯽﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺯﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ﺍﺯ ﺣﺮﻑﻫﺎﯼ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺯﻥ ﯾﮏ ﺗﻮﻣﻮﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻭﺧﯿﻢ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﻣﻨﺎﻗﺸﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺎ ﻭﺿﯿﻌﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﺁﻥﻫﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻡ. ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺭﻭﺳﺘﺎﺋﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺑﭽﻪ. ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﯾﮏ ﭘﺴﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭﺱ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺛﺮﻭﺗﺸﺎﻥ ﯾﮏ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﮐﻮﭼﮏ، ﺷﺶ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻭ ﯾﮏ ﮔﺎﻭ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺮﻭﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﯾﮏ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﺷﺎﻥ ﺯﻧﮓ ﻣﯽﺯﺩ. ﺻﺪﺍﯼ ﻣﺮﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﻤﺎﺭﺍﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪ. ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﭘﺴﺮﺵ ﻫﯿﭻ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽﮐﺮﺩ: «ﮔﺎﻭ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﺮﺍ ﺑﺮﺩﯾﺪ؟ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽﺭﻭﯾﺪ، ﯾﺎﺩﺗﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﯾﺪ. ﺩﺭﺱﻫﺎ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ. ﺣﺎﻝ ﻣﺎﺩﺭ
ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﺰﻭﺩﯼ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﯾﻢ…»
ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﭘﺰﺷﮏﻫﺎ ﺍﺗﺎﻕ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻤﻞ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﺯﻥ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺯﻥ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﻋﻤﻞ ﺷﻮﺩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ
ﻣﯽﮐﺮﺩ ﮔﻔﺖ: « ﺍﮔﺮ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻢ، ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺧﻮﺩﺕ ﻭ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﺎﺵ.» ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺣﺮﻓﺶ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: «ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﭘﺮﭼﺎﻧﮕﯽ ﻧﮑﻦ.» ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﻬﺮﻩﺍﺵ ﮐﻤﯽ ﺩﺭﻫﻢ ﺭﻓﺖ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﻩ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺯﯾﺮﺳﯿﮕﺎﺭﯼ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﺮﺩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺍﻥ، ﺯﻥ ﺑﯽﺣﺲ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ. ﻋﻤﻞ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺳﺮ ﺍﺯ ﭘﺎ ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺷﺪ، ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺷﺐ ﺩﯾﺮﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺖ. ﻣﺮﺩ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻣﺜﻞ ﺷﺐﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺯﻧﮓ ﻧﺰﺩ. ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﺨﺖ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﻏﺮﻕ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺍﻭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﯿﻬﻮﺵ ﺑﻮﺩ.
ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺯﻥ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﺁﻣﺪ. ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﻭﺿﻌﯿﺘﺶ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﻣﺎﺳﮏ ﺍﮐﺴﯿﮋﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺮ ﻭ ﺑﺤﺚ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ. ﺯﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺧﺺ ﺑﺸﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ. ﻫﺮ ﺷﺐ، ﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺯﻧﮓ ﻣﯽﺯﺩ. ﻫﻤﺎﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺮﻑﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽﺷﺪ.
ﺭﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﻗﺪﻡ ﻣﯽﺯﺩﻡ. ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺮﺩ ﻣﯽﮔﺬﺷﺘﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯽﮔﻔﺖ: «ﮔﺎﻭ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﻫﺎ ﭼﻄﻮﺭﻧﺪ؟ ﯾﺎﺩﺗﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﺮﺳﯿﺪ. ﺣﺎﻝ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﺧﻮﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﯾﻢ.» ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺻﻼ ﮐﺎﺭﺗﯽ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﺮﺩ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻤﺎﻧﻢ، ﺣﺮﻓﺶ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ. ﺑﻌﺪ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: «ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﻮ. ﮔﺎﻭ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﻗﺒﻼً ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻋﻤﻞ ﺟﺮﺍﺣﯿﺶ ﻓﺮﻭﺧﺘﻪﺍﻡ. ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺁﯾﻨﺪﻩﻣﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ، ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﯽﺯﻧﻢ.»
ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﻭ ﻋﺸﻖ
ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ، ﺗﮑﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩﻡ. ﻋﺸﻘﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼﻫﺎﯼ ﺭﻣﺎﻧﺘﯿﮏ ﻭ ﮔﻞ
ﺳﺮﺥ ﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺗﻌﻬﺪ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺍﻣﺎ ﻗﻠﺐ
ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﻣﯽﮐﺮﺩ. نظرات شما عزیزان: برچسب‌ها: پنج شنبه 21 دی 1391برچسب:عشق واقعی, .:. 23:9 .:. محمد مویسات
|
درباره وبلاگ  از قوم سلمان و ولایت پیشه هستیم ما با شهیدان جمله از یک ریشه هستیم ما از تقاضاهای نفس خود گذشتیم مولا چه خواهد، ما در این اندیشه هستیم شهريور 1393 تير 1393 خرداد 1393 ارديبهشت 1393 مرداد 1392 تير 1392 خرداد 1392 ارديبهشت 1392 فروردين 1392 اسفند 1391 بهمن 1391 دی 1391 آذر 1391 شهريور 1391 مرداد 1391 تير 1391 خرداد 1391 ارديبهشت 1391 فروردين 1391
لوگوي ما 
طراح قالب 
|
| تمام حقوق مادي ومعنوي اين وب محفوظ بوده ومتعلق به عاشورایی میمانیم مي باشد.: طراح قالب: معبر سایبری بی سنگر | ||
تبادل
لینک هوشمند